Log in
A+ A A-

Συνέντευξη Ιερατικού Προϊσταμένου Ι.Ν. Αγίου Σπυρίδωνα, αιδ. Πρωτ. Δρα Ν. Καζαριάν

«Η ζωή της εκκλησίας μπορεί να είναι ατελής, εξαιτίας ανθρωπίνων αδυναμιών, [...] αλλά η Εκκλησία είναι και πάντα θα είναι κάτι παραπάνω από τις αδυναμίες μας».

 

Ένα νέο κεφάλαιο «ανοίγει» στην ιστορική πορεία του Ιερού Ναού Αγίου Σπυρίδωνα στο Ουάσιγκτον Χάιτς με τον ορισμό του νέου Ιερατικού Προϊσταμένου, π. Δρα Νικόλαου Καζαριάν, ο οποίος σε συνέντευξη που παραχώρησε στη δημοσιογράφο Δέσποινα Αφεντούλη για το New Greek TV, μιλάει ανοικτά για τους στόχους που έχει θέσει για την ανάπτυξη της κοινότητας, αλλά και για την προσωπική του πορεία, καλώντας παράλληλα τους πιστούς να παρευρεθούν στην κεντρική εκδήλωση που διοργανώνεται, στο πλαίσιο του εορτασμού της 86ης επετείου λειτουργίας του Ιερού Ναού Αγίου Σπυρίδωνα και της συνάντησης (reunion) αποφοίτων του κοινοτικού σχολείου, στις 12 Νοεμβρίου 2017 στη Νέα Ιερσέη, όπου ειδικός προσκεκλημένος είναι ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Νέας Ιερσέης, κ. Ευάγγελος Κουρούνης.

Οικογένεια και Σπουδές

Παρακαλώ μιλήστε μας για τις καταβολές της οικογένειάς σας.

Ξεκινάτε με μια πολύ περίπλοκη ερώτηση, διότι εάν θα έπρεπε να πω εν συντομία την απάντησή μου, θα έλεγα ότι είμαι ένας Γαλλοαρμένιος που ζει στη Νέα Υόρκη και ιερέας σε μια ελληνορθόδοξη κοινότητα. Είμαι περήφανος που έχω τόσες διαφορετικές ταυτότητες, διότι με βοηθούν στο να κατανοήσω την πολυπολιτισμικότητα του κόσμου. Οι πρόγονοί μου έφθασαν στη Γαλλία από την Οθωμανική Αυτοκρατορία που ακολούθησε το 1915 την Γενοκτονία των Αρμενίων. Γεννήθηκα σε μια μικρή πόλη κοντά στη Λυών και μεγάλωσα στη νότια Γαλλία σε μια ρωσική κοινότητα, από τότε που πήγαινα στην ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία του Αγίου Νικολάου στη Νίκαια [Γαλλία]. Η μητέρα μου είναι γιατρός. Ο πατέρας μου, όπως εγώ, είναι Ελληνορθόδοξος ιερέας. Πριν τη χειροτονία του το 2015, ήταν φυσιοθεραπευτής. Βλέπω μια αληθινή συνέχεια μεταξύ της προηγούμενης εργασίας του [πατέρα μου] και της τωρινής ποιμενικής του αποστολής. Ήταν και παραμένει ένας άνθρωπος που νοιάζεται και ακούει. Είχα έναν αδερφό, τον Σέργιο, ο οποίος δυστυχώς πέθανε σε ένα ατύχημα. Ήταν μόλις 21 ετών. Με πολλούς τρόπους, η απώλειά του με έκανε τον άνθρωπο που είμαι σήμερα.

Tι σπουδάσατε;

Αμέσως μόλις τελείωσα το γυμνάσιο στη Νίκαια, ξεκίνησα το προπτυχιακό μου στην Ορθόδοξη Θεολογία, στο Ινστιτούτο της Ορθόδοξης Θεολογίας του Αγίου Σέργιου στο Παρίσι, αποφοιτώντας με Πτυχίο το 2004. Το 2005, πέρασα σχεδόν ένα χρόνο σπουδάζοντας ελληνικά στο Πανεπιστήμιο της Κύπρου στη Λευκωσία, πριν μετακομίσω στην Ελβετία για να ξεκινήσω Μεταπτυχιακό στην Ορθόδοξη Θεολογία στο Ορθόδοξο Θεολογικό Ινστιτούτο του Chambésy, σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο της Γενεύης και του Φρίμπουργκ. Όταν τέλειωσα το Μεταπτυχιακό μου, αποφάσισα να δοκιμάσω τον εαυτό μου και να αλλάξω το θέμα των σπουδών μου, ξεκινώντας ένα διδακτορικό στη γεωπολιτική στη Σορβόννη υπό την επίβλεψη του Καθηγητή Γιώργου Πρεβελάκη. Έλαβα υποτροφία από το Ίδρυμα Ωνάση για να περάσω ένα χρόνο στην Αθήνα, όπου βελτίωσα τις γνώσεις μου στην ελληνική γλώσσα και ενδυναμώθηκε η αγάπη μου για τον ελληνικό πολιτισμό και την ιστορία. Παρουσίασα τη διδακτορική μου διατριβή με τίτλο «Κύπρος, Γεωπολιτική και Μειονότητες» τον Νοέμβριο του 2011.

Ποιες γλώσσες μιλάτε; Το γεγονός ότι μιλάτε πολλές γλώσσες συμβάλλει στο έργο της Ενορίας σας;

Ποτέ δεν μαθαίνουμε απλά μια γλώσσα, μαθαίνουμε, να εκτιμάμε τον πολιτισμό που την κατευθύνει και το πιο σημαντικό τους ανθρώπους που αντιπροσωπεύουν τη γλώσσα. Νομίζω ότι μαθαίνοντας μερικές γλώσσες μας δίνεται η δυνατότητα να ταξιδέψουμε στο σημερινό κόσμο και ταυτόχρονα, δεν υπάρχει τίποτα πιο προσωπικό από το να ορίζεται κανείς από τη γλώσσα. Για το λόγο αυτό συχνά μιλάμε για τη γλώσσα που μας συνδέει με τη μητέρα μας, που μιλά στην καρδιά, στη ψυχή. Βοηθάει σημαντικά στη σύνδεση με τους άλλους ανθρώπους. Μιλάω μόνο τρεις γλώσσες: γαλλικά, αγγλικά και ελληνικά.

Ποιο είναι το θέμα της διδακτορικής σας διατριβής; Γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο θέμα;

Όπως ανέφερα, η διδακτορική μου διατριβή αφορούσε τις εθνικές και θρησκευτικές μειονότητες στην Κύπρο και ειδικότερα το πώς η γεωγραφική θέση της νήσου επιδρά στην μεταχείριση του μειονοτικού ζητήματος εκεί. Επέλεξα το θέμα για διάφορους λόγους. Πρώτον, ερωτεύθηκα το νησί μόλις πρωτοπήγα στο Πανεπιστήμιο της Κύπρου για να μάθω ελληνικά. Δεύτερον, γοητεύτηκα από τη γεωπολιτική θέση καθώς αποτελεί σταυροδρόμι πολιτισμών, θρησκειών, ιστορίας και πολιτικών εξελίξεων. Αλλά αντί να μελετήσω τους κοινοτικούς διαχωρισμούς του νησιού, επικέντρωσα το ενδιαφέρον μου σε μιας ευρείας κλίμακας επίπεδο: μειονότητες και τι διακυβεύονταν για εκείνες στο χαοτικό περιεχόμενο της αντί/μετά-αποικιοκρατίας, της βίας και του διαχωρισμού. Τρίτον, συνδέεται με την έννοια της Κύπρου ως σταυροδρόμι και νησί.

Ιεροσύνη

Ποιοι παράγοντες συνετέλεσαν στην απόφασή σας να γίνετε Ιερέας;

Ήμουν μεταξύ 14 και 15 ετών και είχα μια ισχυρή επιθυμία να έρθω κοντά στον Θεό. Αυτή η επιθυμία ήταν κατανοητή για εμένα μέσω της Θείας Λειτουργίας.

Αργότερα, με τα χρόνια, ήμουν σε θέση να πω με λόγια κάτι που κάποιος θα μπορούσε να θεωρήσει ως λειτούργημα ή κάλεσμα, παρ' όλο που δεν μου αρέσουν αυτοί οι δυο όροι. Μαθαίνουμε θεολογία και μαθαίνουμε ότι η ζωή της εκκλησίας μπορεί να είναι ατελής, εξαιτίας ανθρωπίνων αδυναμιών και αποτυχιών, ακόμη και σκανδάλων. Αλλά η Εκκλησία είναι και πάντα θα είναι κάτι παραπάνω από τις αδυναμίες μας.

Το ότι χρειαζόμαστε καλούς ιερείς, διαφάνεια, ανάληψη ευθυνών: σίγουρα. Αλλά δεν μπορούμε να κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας δικαιολογώντας τις δικές μας αδυναμίες ως πλήρη μέλη του σώματος του Χριστού, εστιάζοντας στα σφάλματα των άλλων. Ας είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας: όταν λέει κανείς ότι δεν θέλει να πάει στην εκκλησία, για παράδειγμα, είναι επειδή δεν θέλει. Εάν περιμένει κανείς για τέλεια ενορία, ποτέ δεν θα αφήσει το σπίτι του την Κυριακή για να πάει στην Εκκλησία. Οπότε, τι είναι καλύτερο; Να μείνει κανείς σπίτι ή να φανερωθεί στη χάρη της Θείας Λειτουργίας, παρά τις ασχήμιες της ζωής; Προφανώς το πάει κανείς στη Λειτουργία είναι η καλύτερη επιλογή!

Πότε και πού έλαβε χώρα η χειροτονία σας;

Χειροτονήθηκα στην ιεροσύνη του Ελληνορθόδοξου Καθεδρικού ναού αφιερωμένου στον Άγιο Στέφανο στο Παρίσι τον Ιούνιο του 2014. Γιατί εκεί; Επειδή πολλά χρόνια, πριν τη χειροτονία μου, ήμουν ο βοηθός του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτη Γαλλίας, κυρίου Εμμανουήλ. Χάρη σε αυτήν την πλούσια εμπειρία και στην ηγετική ικανότητα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Γαλλίας, κ. Εμμανουήλ, ήρθα σε επαφή με πολλά διαφορετικά μέρη, όπου η Ορθοδοξία βρίσκεται στον κόσμο, έχοντας στενή συνεργασία με τις γαλλικές αρχές ή με εκπροσώπους της ευρωπαϊκής πολιτικής σκηνής, όπως επίσης, σε πολλές περιπτώσεις, συνεργασίες που αφορούν στον οικουμενικό και στον διαθρησκευτικό διάλογο. Αυτά είναι παραδείγματα που δείχνουν τη διασύνδεση μεταξύ θρησκείας και πολιτικής. Χάρη στις σπουδές μου στη θεολογία και στη γεωπολιτική, μπορούσα να διαδραματίσω έναν χαμηλών τόνων ρόλο σε έναν συναρπαστικό και απαιτητικό τομέα. Επικουρώντας τον Μητροπολίτη Εμμανουήλ στη διακόνια του ήταν σημαντικό για εμένα, επειδή είχα επίσης την ευκαιρία να συνεργαστώ με το Οικουμενικό Πατριαρχείο πρόσφατα κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Συνόδου τον Ιούνιο του 2016 στην Κρήτη, ως ειδικός επί θεμάτων Γραφείου Τύπου του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Τι συμβουλή θα δίνατε σε έναν νέο που θέλει να γίνει Ιερέας;

Μη νομίζετε ότι θα γίνετε ιερέας απλά επειδή το θέλετε. Η ιεροσύνη δεν είναι ποτέ αποσυνδεδεμένη από τη ζωή της Εκκλησίας και από την κοινότητα σε ευρύτερη έννοια. Επειδή είναι σχετικά εύκολο να γίνει κανείς ιερέας, είναι δυσκολότερο να είναι κανείς ιερέας. Δεν επαρκούν οι σπουδές θεολογίας, πρέπει να γνωρίζετε, γιατί είστε έτοιμοι να θυσιάσετε τη ζωή σας. Σε ένα όμορφο μυθιστόρημα, ο Paul Florensky λέει αυτά τα λόγια δια μέσω του π. Sylvester, ο οποίος ρωτήθηκε από έναν επίσκοπο, γιατί ήθελε να γίνει ιερέας. Η απάντηση του π. Sylvester ήταν: «Επειδή θέλω να είμαι στον σταυρό με τον Χριστό.» Και το μυστήριο του Σταυρού, η απόλυτη θυσία, συμβαίνει ξανά - μια φορά και για όλους – κάθε φορά που τελείται η Θεία Ευχαριστία. Δεν υπάρχει ιερέας χωρίς τη Θεία Λειτουργία, όπως δεν υπάρχει Θεία Λειτουργία χωρίς κοινότητα, επειδή η θυσία του Χριστού έγινε, έτσι ώστε ο Κύριος να μπορέσει να δώσει τη ζωή για τη ζωή του κόσμου.

Η ιεροσύνη στην περίπτωσή μου συνδέεται πάρα πολύ επίσης με την οικογένειά μου, με τη σύζυγό μου Λιάννα και με τα δυο μας παιδιά. Όλοι μοιράζονται την ιεροσύνη μου, με την έννοια ότι όλοι αισθάνονται τις συνέπειές της. Αλλά το γεγονός ότι μεγάλωσα από μητέρα που είναι γιατρός, γνωρίζω ότι αυτές οι προκλήσεις δεν είναι μοναδικές. Ακόμη, πρέπει να γνωρίζεις τα όρια στην οικογένειά σου. Για το λόγο αυτό, η σύζυγος σας πρέπει να είναι απόλυτα ενταγμένη στη διαδικασία ή τουλάχιστον να συμφωνεί με την ιδέα αυτή.

Όραμα και στόχοι για τον Ι.Ν. Αγίου Σπυρίδωνα

Πρόσφατα οριστήκατε Ιερατικός Προϊστάμενος στον Ιερό Ναό Αγίου Σπυρίδωνα στην περιοχή Ουάσιγκτον Χάιτς. Ποιο είναι το όραμα σας και ποια η αποστολή σας στο συγκεκριμένο Ιερό Ναό;

Με τιμά η εμπιστοσύνη του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Γέροντος Αμερικής, κυρίου Δημητρίου, που με τοποθέτησε στον Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνα. Η αγάπη του κόσμου για την εκκλησία, με έκανε να την εκτιμώ και καθημερινά να ανακαλύπτω τα πολλά θετικά σημεία και τον πλούτο αυτής της κοινότητας, και συγκεκριμένα της πραγματικής δέσμευσης των μελών του συμβουλίου και της πρόεδρός του, της κ. Λυδίας Βαγγέλου Καλλιμάνης. Στην περιφέρεια της Νέας Υόρκης, όλοι γνωρίζουν τον Ιερό Ναό Αγίου Σπυρίδωνα. Για δεκαετίες ήταν η ενορία πολλών Ελλήνων ορθοδόξων στην περιοχή μας. Είναι τιμή να υπηρετώ αυτήν την κοινότητα. Η ιστορία της είναι πλούσια και ανεκτίμητης αξίας στην εγκαθίδρυση της Ορθοδοξίας στην Αμερική. Ανέλαβα τα καθήκοντά μου φέτος, την 1η Ιουνίου. Δεν έχω την απαίτηση να έρθω και να αλλάξω τα πάντα. Αντιθέτως, ο τρόπος με τον οποίο εξελίσσεται η Εκκλησία ως κοινότητα μέσα στον χρόνο είναι μια διαδικασία, η οποία με κάνει να κατανοήσω τις ανάγκες που έχουν οι νέοι και οι ηλικιωμένοι, για τα παιδιά και του ενήλικες κτλ.

Ανάμεσα στα προγράμματα της κοινότητά μας, ιδιαίτερη θέση έχει δοθεί στην αποκατάσταση της όμορφης Εκκλησίας μας. Η πρωτοβουλία ξεκίνησε πριν γίνει η τοποθέτησή μου και πρέπει να πω ότι κάθε φορά που μπαίνω στην εκκλησία, είμαι κατάπληκτος από την ομορφιά της αγιογραφίας, τις εκφράσεις των Αγίων στις εικόνες και από το εκπληκτικό Εικονοστάσι. Η εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα αξίζει να συντηρηθεί, όχι μόνο για το ένδοξο παρελθόν της, αλλά πάνω από όλα, επειδή είναι ένα σημείο όπου οι άνθρωποι πρέπει να συναντούν τον Θεό. Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε αυτόν τον ιερό χώρο αντικατοπτρίζεται επίσης από την προσοχή που δίνει ο ιερέας προς τους πιστούς. Η Ορθόδοξη πνευματικότητα σχετίζεται με την όραση, την όσφρηση, την ακοή και την αίσθηση της παρουσίας του Θεού, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας. Το έργο αποκατάστασης δεν στοχεύει στο να μετατρέψει το ναό σε μουσείο, αλλά σε έναν τόπο ζωής και αγιοσύνης, σε ένα χώρο σωτηρίας.

H κεντρική εκδήλωσή μας για τη συγκέντρωση χρημάτων πλησιάζει: η 86η Επέτειος και Συνάντηση των Αποφοίτων του Κοινοτικού Σχολείου Αγίου Σπυρίδωνα θα γίνει την Κυριακή, 12 Νοεμβρίου 2017. Όλα τα έσοδα θα διατεθούν υπέρ της αποκατάστασης του Ιερού Ναού Αγίου Σπυρίδωνα. Παρακαλώ επισκεφθείτε την ιστοσελίδα μας: http://www.saintspyridon.net/index/86th-anniversary

Ποιες είναι οι προτεραιότητές σας για την ανάπτυξη του Ιερού Ναού Αγίου Σπυρίδωνα και γιατί;

Όπως είπα στους ενορίτες του Ιερού Ναού Αγίου Σπυρίδωνα όταν πρωτοέφθασα, η αποστολή μου ανάμεσά σας είναι να νοιάζομαι για τους συνανθρώπους μου και να εμπνέω. Νομίζω ότι υπάρχουν δύο τρόποι για να αναπτυχθούν κοινωνικές δραστηριότητες. Για να επιτευχθούν οι δυο αυτοί στόχοι, χρειάζεται να είμαστε σε θέση να μεταφράζουμε την εσωτερική εμπειρία της Ορθόδοξης Εκκλησίας με λέξεις του σύγχρονου πολιτισμού. Για εμένα, το θέμα της γλώσσας είναι σημαντικό για τη σύνδεση της καθημερινής μας ζωής με τη ζωή της Εκκλησίας. Η δυσκολία δεν έγκειται μόνο στην κατανόηση αυτών που είπαν οι Πατέρες της Εκκλησίας, για παράδειγμα, αλλά και στο τι εννοούσαν. Υπάρχει μια πλούσια σοφία στην Αγία Γραφή, τα κείμενα των πρώτων πατέρων της εκκλησίας, στην υμνογραφία της Εκκλησίας μας. Αλλά η μετάφραση δεν είναι μόνο από το παρελθοντικό χρόνο στο σήμερα, αλλά και από τη μια γλώσσα στην άλλη. Υπάρχει μια ποιμενική διάσταση στην επιλογή ποια γλώσσας (ελληνικών και αγγλικών στη δική μου περίπτωση) χρησιμοποιείται κατά την εκκλησιαστική λειτουργία. Αυτό είναι εξαιρετικής σημασίας ώστε να είναι εφικτή η μεταφορά της αλήθειας στην πίστη μας. Με άλλα λόγια, η μετάφραση γίνεται το μέσο μετάδοσης της παράδοσης.

*Η συνέντευξη έγινε στην αγγλική γλώσσα και μεταφράστηκε από τη Δ. Αφεντούλη. Για να διαβάσετε τη συνέντευξη στα αγγλικά, επισκεφθείτε τον ακόλουθο σύνδεσμο: http://www.newgreektv.com/news-in-english-for-greeks/omogeneia/item/23587-interview-with-rev-protopresbyter-dr-n-kazarian-parish-priest-at-st-spyridon-greek-orthodox-church

 

Fr Nicolas Kazarian at St Spyridon

 Φωτ. - Δ. Αφεντούλη: Ο Ιερατικός Προϊστάμενος Ι.Ν. Αγίου Σπυρίδωνα, αιδ. Πρωτ. Δρ Ν. Καζαριάν μπροστά στο Εικονοστάσι του Ναού.